ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
ΧΟΡΟΣ + ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς και γιατί μια παράσταση χορού θυμίζει ή μυρίζει(!) πόλεμο??
Χορευτές που περνούν από φόρμες που μας φέρνουν στο μυαλό τούμπες, κλωτσιές, μπουνιές, κατρακυλίσματα…Η επιρροή των πολεμικών τεχνών και συναφών πρακτικών στην τέχνη του χορού, είναι πολύπλευρη και ολοένα αυξανόμενη την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον.
Πόλεμος λοιπόν, όχι με όπλα αλλά με το ίδιο το σώμα!
Από τη δεκαετία του 80 ήδη, σε όλη την Ευρώπη αλλά και την Αμερική, οι χορογράφοι αναζητώντας νέους τρόπους κινητικής έρευνας αλλά και εμπλουτισμού του κινητικού λεξιλογίου που χρησιμοποιούν, απευθύνθηκαν σε διάφορες ‘ανατολικές’ πρακτικές, όπως η Γιόγκα, το Tai Chi, το Butoh, αλλά και πιο παραδοσιακές τέχνες του πολέμου, όπως το AIKIDO, το KUNG FU, η CAPOEIRA, το NINJUTSU κλπ. Αυτό πιθανώς ξεκίνησε παράλληλα και με την έμφυτη περιέργεια των ίδιων των χορευτών, να αναζητήσουν άλλους τρόπους εκγύμνασης του σώματος και τροφοδοσίας των κινητικών δυνατοτήτων τους.
Ειδικά ο σύγχρονος χορός απαιτεί πλέον από τους ερμηνευτές να έχουν πολύ καλό κέντρο βάρους και γείωση, αλλά και την αυτονόητη άνεση με την είσοδο και έξοδό τους από το πάτωμα. Συχνά τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η ταχύτητα, η γρήγορη εναλλαγή ρυθμού, τα ακροβατικά στοιχεία και η έμφαση στην έννοια του partnering (κίνηση σε ντουέτο) με περίπλοκους χειρισμούς. Έτσι με φυσικό τρόπο, συναντήθηκαν οι ανάγκες του νέου χορευτικού κόσμου, αλλά και το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον των ανθρώπων να γυμναστούν με εναλλακτικούς τρόπους.
Μερικές μορφές πολεμικών τεχνών που φαίνεται να έχουν ασκήσει τη μεγαλύτερη επιρροή είναι οι εξής:
H βραζιλιάνικη Capoeira - ίσως και η πιο ‘χορευτική’ πολ. τέχνη - όπου οι συμμετέχοντες διαμορφώνουν ένα κύκλο (roda) και επιδίδονται στο τραγούδι, παίζουν μουσικά παραδοσιακά όργανα όπως το μπεριμπάο. και 'μονομαχούν' σε ζευγάρια, με πολλά ακροβατικά, στηρίξεις στα χέρια, ρόδες.
Το κινέζικο Kung Fu, το οποίο συμπεριλαμβάνει διάφορα στυλ που συνήθως προσομοιάζουν διάφορα ζώα, απ’ όπου δανείζονται και το όνομα τους (τίγρη, φίδι, αετός, μαϊμού, γερανός). Η εκμάθηση γίνεται συνήθως μέσω των taolu=φόρμες στα ελληνικά. Πρόκειται περί κινητικών φράσεων αποτελούμενων από γροθιές, κλωτσιές, λακτίσματα, άλματα..
Το ιαπωνική Aikido, με ιδρυτή τον Morihei Ueshiba στις αρχές του 20ου αιώνα, στόχος του οποίου ήταν, η ανάπτυξη μίας πολεμικής τέχνης με αμυντικό χαρακτήρα, όπου δίνεται έμφαση στην μετατόπιση του κέντρου βάρους και στον τρόπο με τον οποίο διοχετεύεται η ενέργεια και η δύναμη του επιτιθέμενου.
Επίσης ακόμα δύο ακόμη κινέζικες πρακτικές, που φαίνεται να έχουν επηρεάσει επίσης με διάφορους τρόπους τη χορευτική τέχνη, είναι το Tai Chi και το Qigong, τα οποία ουσιαστικά είναι ενεργειακές ασκήσεις.
SUTRA - Sidi Larbi Cherkaoui
Μερικά παραδείγματα παντρεμάτων του χορού με τις πολεμικές τέχνες >>>
