Decadance - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010 - web article
This issue of Velvet Magazine was not issued as a printed one but is available only online in Velvet's brand new and exciting website!!! Enjoy :
Η χρονιά που πέρασε τάραξε λίγο έως πολύ τα νερά των εγχώριων χορευτικών δεδομένων. Πολλές εξελίξεις και νέα πρόσωπα, πολλά ακόμα τα προβλήματα και οι ελλείψεις και μια κοινωνική εξέγερση (όπως τελικά ονομάστηκε) του Δεκέμβρη 08, που πυροδότησε αντιδράσεις και δράσεις σε μια πολύ μικρή μερίδα της καλλιτεχνικής φούσκας..Απ’όλα είχε ο μπαχτσές...
Από τις πρώτες παραστάσεις της περασμένης χρονιάς υπήρξε ο Τιτανικός σε σκηνοθεσία του Κ.Ρήγου για το Εθνικό Θέατρο. Μετά την επιτυχημένη Bossa Nova, μια δεύτερη παραγωγή του κ Ρήγου για το ίδιο θέατρο, ο οποίος αναμειγνύοντας ξανά ηθοποιούς και χορευτές ταξίδεψε με τους θεατές στο παρθενικό και τελευταίο ταξίδι του Τιτανικού.
Με χορό και συγκεκριμμένα με μία δημιουργία μικρής διάρκειας του Δ.Παπαιωάννου εγκαινιάστηκε η κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το περασμένο φθινόπωρο. Με το Πουθενά οι θεατές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τους κρυφούς μηχανισμούς και τις δυνατότητες της αναικαινισμένης σκηνής του κτιρίου Τσίλλερ.
Η τάση των τελευταίων ετών του Εθνικού Θεάτρου να παρουσιάζει χοροθεατρικές παραστάσεις είναι σαφώς πολύ σημαντική και καλοδεχούμενη...με την ελπίδα όμως σταδιακά να ανοίξουν οι πόρτες του και σε νεότερους, λιγότερο γνωστούς, αλλά ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους χορογράφους...
Από την άλλη μεριά στο βορρά, το Κρατικό Θεάτρο Βορείου Ελλάδος και συγκεκριμένα το Χοροθέατρο, μετά από παύση της λειτουργίας του για έναν ολόκληρο χρόνο έβαλε και πάλι μπροστά! Σε χορογραφία του Αντώνη Φωνιαδάκη παρουσίασε το Νοέμβριο το έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Δυστυχώς όμως μετά από αυτή τη παραγωγή μπαίνει άλλη μία άνω τελεία στο κεφάλαιο Χοροθέατρο του ΚΘΒΕ, αφού αυτό παύει να απασχολεί μόνιμα χορευτές για άλλη μία φορά.. Η τύχη του έχει αφεθεί στα χέρια του νυν καλλιτεχνικού διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη και του υπουργείου Πολιτισμού. Άλλη μία σοβαρή απώλεια για τη βόρεια χορευτική (μη)πραγματικότητα.....
Την άνοιξη το σωματείο ελλήνων χορογράφων έδωσε το ετήσιο ραντεβού του με το κοινό για 8η χρονιά, όπου 43 ομάδες φιλοξενήθηκαν σε 4 κεντρικά θέατρα για ένα περίπου μήνα. Πανικός! Τί να πρωτοδεί κανείς, ειδικά σε μια περίοδο όπου ξεκινάει το Φεστιβάλ Αθηνών και ακολουθούν το Φεστιβάλ Χορού του Δ.Αθηναίων και της Καλαμάτας...Ένα ζύγισμα βρε παιδιά, έλεος!
Χωρίς αμφιβολία ο τρόπος που έχει θεσπιστεί και λειτουργεί το θέμα των ‘επιχορηγήσεων’ για το χορό είναι αδιανόητο. Αν φανταστεί κανείς ότι όλες σχεδόν οι επιχορηγορηγούμενες ομάδες, δουλεύουν υπό τρομερή πίεση χρόνου για ένα διάστημα 2-3 μηνών, συνήθως με μεγάλη δυσκολία ανέυρεσης ακατάλληλων -ως επι το πλείστον- χώρων, για να παρουσιάσουν για ένα μικρό αριθμό παραστάσεων, τα νέα τους έργα, σχεδόν όλες μαζί και σε αναμονή της εκταμίευσης των χρημάτων... Ελείψει άλλων πόρων οι ομάδες και οι χορογράφοι αναγκάζονται να κάνουν πολλών ειδών εκπτώσεις στο καλλιτεχνικό τους έργο, να παίρνουν δάνεια διαφόρων ειδών, να κακοπληρώνουν τους συντελεστές τους και εν τέλη να μην φτάνουν αυτά τα έργα στο ευρύτερο κοινό, πόσο μάλλον να έχουν την ευκαιρία για μια διεθνή πορεία. Μόνες ελπίδες και λύσεις, ο προσωπικός αγώνας των δημιουργών να στείλουν ένα καλό βίντεο σε ξένα φεστιβάλ και θέατρα και οι κατά καιρούς ‘πλατφόρμες’, όπως το Σύστημα Αθήνα (τέυχος 46), ή η Πλατφόρμα Σύγχρονου Ελληνικού Χορού, που διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια στο Μέγαρο και η οποία έχει προγραμματιστεί για τον Απρίλιο του 2010.
http://www.ekethech.gr/ | www.choreographers.gr
Με αφορμή όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά παραλειπόμενα, τα οποία συμβάλλουν στο να θεωρούνται οι καλλιτέχνες σε αυτή τη χώρα άτομα γραφικά και Δον-Κιχωτικά, θεσπίστηκε και το πολυαναμενόμενο σωματείο της χορευτικής κοινότητας, με τη περίεργη ομολογουμένως ονομασία Σ.Ε.ΧΩ.ΧΟ. Το πρώτο δεκαήμερο του 2010 αναμένεται και η δεύτερη μεγάλη γενική συνέλευση όπου θα συζητηθούν τα πολλά και φλέγοντα ζητήματα του χώ(ο)ρου...
Άραγε η τοπική παραγωγή κέρδισε το στοίχημα, έπαιξε σε γεμάτα θέατρα?.. Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική και η ανάγκη για ένα τουλάχιστον θέατρο αποκλειστικά για το χορό, μια ανάγκη άκρως επιτακτική για την επιβίωσή του. Επίσης ένας πιο άμεσος και αισθητικά πιο εκσυγχρονισμένος τρόπος επικοινωνίας του με το ευρύτερο κοινό, είναι επειγόντος απαραίτητος!..
Πάντως κατά κάποιο μαγικό τρόπο, τα εγκαίνια του πολιτιστικού κέντρου “Πολύτροπον” του ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη στην οδό Πειραιώς, έγιναν τη κατάλληλη στιγμή και από το φθινόπωρο του 09, παρουσιάζονται εκεί αρκετές χορογραφικές δουλειές. Αμφιλεγόμενη είναι βέβαια η καταλληλότητα του εν λόγω χώρου για τον πειραματικό χορό και στα αρνητικά οι υψηλές τιμές των εισιτηρίων του..
Aξίζει πάντως να ανακαλύψει κανείς τη νέα χορευτική σκηνή σε αυτή τη χώρα..θα διαπιστώσει ότι έχουν αλλάξει πολλά, οι νέοι χορογράφοι βρίσκονται πλέον πιο κοντά σε αυτό που συμβαίνει σήμερα στη διεθνή σκηνή και οι δυνατότητες των χορευτών μας είναι υψηλότατες και περιλαμβάνουν πολλά πέρα από το σώμα..
Οι περισσότεροι έχουν αρκετά να δώσουν with a little help from.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου